Η χρονιά που ο Μπέιλ δεν παιζόταν

«Φέτος ο παίκτης μου με εντυπωσίασε περισσότερο δεν παίζει στο Champions League», είπε ο Ζινεντίν Ζιντάν τον Απρίλιο του 2013. «Παίζει στην άλλη διοργάνωση και είναι ο Γκάρεθ Μπέιλ. Είναι μοναδικός. Κάνει τα πράγματα να μοιάζουν εύκολα, η ταχύτητα του είναι τρομακτική», πρόσθετε το είδωλο της Ρεάλ Μαδρίτης, συμπληρώνοντας ότι ο Μπέιλ «δεν είναι πολύ μακριά» από τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Λιονέλ Μέσι. Η πιο καυτή αγάπη έχει το πιο κρύο τέλος όμως, όπως είπαν ο Σωκράτης και ο Drake... Η ψυχρή αντιμετώπιση του Ουαλού από τον Ζιντάν, ο οποίος προσπαθεί να τον διώξει από την πίσω πόρτα, είναι δύσκολο να συγκριθεί με το πάθος που έδειχνε στην αρχή αυτού του φλερτ.

Ο Ζιντάν ήταν ακόμη μία φωνή στη χορωδία όμως, τότε. Ο Μπέιλ ήταν untouchable στη χρυσή σεζόν του, το 2012-13, όταν σάρωσε τα βραβεία στην Αγγλία. Τα 21 γκολ σε 33 συμμετοχές στο πρωτάθλημα έφεραν 24 βαθμούς στην Τότεναμ, αλλά και αυτό είναι λίγο για να περιγραφεί η συνεισφορά του. Οι συνεντεύξεις Τύπου των αντίπαλων προπονητών αναλώνονταν σταθερά από συζητήσεις για το πώς θα σταματήσουν το Νο11 των Spurs. Ηταν σαν να προσπαθούσαν να σταματήσουν τη βροχή να πέσει από τον ουρανό. Ο Μπέιλ ήταν μια δύναμη της φύσης που έκανε... ασήμαντα τις άμυνες και τα game plans.

Κάποια "θύματα" σχεδόν τα παράτησαν. «Χάσαμε από τον Γκάρεθ Μπέιλ», είπε ο Σαμ Αλαρντάις έπειτα από μια παράσταση στο Upton Park. Αλλοι απλά ένιωσαν ευγνωμοσύνη που ήταν εκεί. Στην τελευταία του σεζόν, ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον είπε τα καλύτερα. Η λαμπρότητα του Μπέιλ, μάλιστα, ήρθε παρά το γεγονός ότι έπαιζε σε μια Τότεναμ με περιορισμένων δυνατοτήτων επίθεση, κάτω από την μπερδεμένη και χαμένη καθοδήγηση του Αντρέ Βίλας-Μπόας, ο οποίος αποχώρησε με άσχημα αποτελέσματα την σεζόν μετά την πώληση του Ουαλού.

Το 2012-13, η Τότεναμ ήταν μια ομάδα που είχε μόλις πουλήσει τους Λούκα Μόντριτς και Ραφαέλ Φαν Ντερ Φάαρτ, αντικαθιστώντας τους με τους Σίγκουρντσον και Ντέμπσεϊ. Οι Λονδρέζοι απέτυχαν να νικήσουν τη Νόριτς σε τρία ματς εκείνη τη σεζόν. Εχοντας εξελιχθεί από καταραμένος αριστερός μπακ σε ένας εξτρέμ που "σκότωνε", ο ρόλος του Μπέιλ άλλαξε ξανά καθώς κλήθηκε να παίξει πιο ελεύθερος, πίσω από τον μοναδικό επιθετικό. Αντί να πάει πάνω-κάτω στη γραμμή για 90 λεπτά, έγινε ένας παίκτης στιγμών. Αφαντος για μεγάλα διαστήματα, περίμενε τη μία στιγμή για να κάνει τη διαφορά, να "σκοτώσει" τον αντίπαλο.